سیمپیچ بایفیلار نوعی سیمپیچ است که از دو سیم با فاصلهٔ بسیار کم و به موازات هم تشکیلشده است. در مهندسی واژهٔ بایفیلار برای توصیف سیمهایی به کار میرود که از دو فیلمان یا رشته تشکلیل شدهاند. استفاده از این اصطلاح برای اشاره به گونهای ویژه از سیمپیچهایِ ترانسفورماتوری رایج است. این سیمها به صورت از پیش آماده در بازار موجودند و معمولاً رنگ لعاب یکی از رشتهها از دیگری متفاوت است. سیمهای سهرشتهای مشابه را تریفیلار میگویند.
یکی از ویژگیهای مهم سیمپیچ بایفیلار این است که اگر جریان دو رشته در خلاف جهت هم باشد، میدان مغناطیسی حاصل از سیمپیچها تقریباً یکدیگر را خنثی میکنند و برآیند کلی میدان مغناطیسی صفر میشود. در اصطلاح گفته میشود که القاوری سیمپیچ صفر است.
کاربردها
از این سیمپیچها در ساخت مقاومتهای سیمپیچی شده استفاده میشود که که اثر خودالقایی پارازیتیشان ناچیز و قابل چشمپوشی است استفاده میشود. گونهای دیگر از این سیمپیچیها در منابع تغذیه سوییچینگ برای فرونشاندن نیروی محرکهٔ الکتریکی متقابل استفاده میشوند که در این حالت سیمها از نظر الکتریکی با هم ارتباطی ندارند، یکی از آنها به عنوان سیمپیچ اولیه ترانسفورماتور عمل خواهد کرد و دیگری اتصال کوتاه میشود. هنگام قطعشدن رله که جریان سیمپیچ اولیه قطع میشود، بیشتر انرژی ذخیرهشده در این سیمپیچ در سیمپیچ موازیاش تخلیه میگردد و به گرما تبدیل میشود و از این راه قسمتی از انرژیای که ممکن است به وسیله (بهویژه نیمهرسانای آن) صدمه بزند را حذف میکند. عیب اصلی اینکار بالا رفتن مدتزمان کلیدزنی مدار است.
در ترانسفورماتورهای کلیدزنی نیز یکی از سیمپیچهای بایفیلار وظیفهٔ تخلیهٔ شار مغناطیسی سرگردان را که نتوانسته است بین اولیه و ثانویهٔ ترانس ارتباط برقرار کند بر عهده دارد.
در موتور یخچالها که از نوع القایی آسنکرون است، برای افزایش مقاومت اهمی سیمپیچ راهانداز نسبت به راکتانس القایی (به منظور افزایش گشتاور راهاندازی موتور) بخشی از سیمپیچ استارت به صورت بیفیلار سیمپیچی میشود.