بویلر یا دیگ بخار(به انگلیسی: Boiler) دیگبخار عبارت است از یک مخزن بسته که در آن بخار آب جهت استفاده در خارج از آن توسط گرمای ناشی از احتراق سوخت تولید میشود. داخل دیگ بخار شامل دو بخش طرف آتش و طرف آب است. سطح گرمایی دیگ بخار به مجموع کلیه سطوح در طرف آتش دیگ بخار اطلاق میشود. تمام بخشهای داخلی و تحت فشار یک دیگ بخار از آلیاژهای آهنی ساخته میشوند. دیگهای بخار از نظر نوع جنس به دو دسته چدنی و فولادی تقسیمبندی میشوند. دیگ بخار چدنی برای تولید بخار کم فشار ساخته میشود. اکثر دیگهای بخار از نوع فولادی هستند.
تاریخچه
جیمزوات مخترع اسکاتلندی که اغلب از او به عنوان مخترع ماشین بخار یاد میشود چهره اصلی انقلاب صنعتی است. وات در واقع اولین سازنده ماشین بخار نیست. هرو او آلکساندریا در قرن اول میلادی ابزارهای مشابهی را توصیف کرده بود. در سال ۱۶۹۸ توماس ساوری ماشین مشابهی را به ثبت رساند که برای تلمبه کردن آب از آن استفاده میشد و در ۱۷۱۲ توماس نیوکومن نوع پیشرفتهتری از آن را به ثبت رساند. با وجود این ماشین ساخته شده توسط نیوکومن کارایی بسیار کمی داشت و آن را فقط برای خارج کردن آب از معادن زغال سنگ به کار میگرفتند. وات با اینکه فقط یک دوره کارآموزی یکساله را در زمینه ابزارسازی گذرانده بود ولی از استعداد ابداع و نوآوری فراوان برخوردار بود. وی در سال ۱۷۶۴ هنگامی که مشغول تعمیر یک مدل از ماشینهای نیوکومن بود به ماشین بخار علاقمند شد. وات اصلاحاتی آنچنان مهم و ارزنده در ماشین اختراعی نیوکومن به عمل آورد که میتوان او را مخترع اولین ماشین بخار دانست. اولین تغییر مهم وات که در سال ۱۷۶۹ به ثبت رساند اضافه کردن یک محفظه جداگانه تراکم بخار بود. او همچنین با عایقبندی، سیلندر بخار را مجزا کرد و در سال ۱۷۸۲ ماشین دوطرفه را اختراع نمود. تمام اینها همراه با چند فقره تغییرات و اصلاحات کوچکتر به کارایی بیشتر ماشینهای بخار منتج شد. این ازدیاد کارایی عملاً به معنای تفاوت بین یک ابزار ماهرانه ولی نه چندان قابل استفاده با وسیلهای با توان صنعتی فراوان بود. وات در سال ۱۷۸۱ با اختراع یک سری چرخدنده حرکت تناوبی موتور را به حرکت دورانی تبدیل کرد. با استفاده از این ابزار بر موارد استفاده از موتور بخار به شکل چشمگیری افزوده شد. وات که خود فاقد استعداد لازم در کارهای تجاری بود، در سال ۱۷۷۵ به اتفاق ماتیو بولتون که مهندسی چیرهدست و معاملهگری توانا بود شرکتی تأسیس کرد، طی ۲۵ سال بعد شرکت وات – بولتون تعداد زیادی موتورهای بخاری تولید و به بازار عرضه کرد که در نتیجه ثروت سرشاری نصیب آن دو گردید. در باب اهمیت ماشین بخار مبالغه و گزافهگویی نمیشود. درست است که بسیاری از اختراعات دیگر در انقلاب صنعتی نقش داشتهاند؛ ولی هیچیک از آنها بهتنهایی نمیتوانستند برای انقلاب صنعتی حیاتی باشند. قبل از آن اگر چه از نیروی آب و باد برای به گردش درآوردن چرخ آسیابها استفاده میشود ولی منبع اصلی نیرو همواره عضلات انسان بود. استفاده از این عامل ظرفیت تولید صنعتی را به کلی محدود میکرد. با اختراع ماشین بخار این محدودیت بر طرف شد. پس از آن انرژی بسیار زیادی برای تولید در دسترس بود و مرتباً نیز به میزان آن افزوده میشد.
انواع دیگ بخار
- دیگهای لوله آبی (به انگلیسی: water-tube boiler)
- دیگهای لوله دودی (به انگلیسی: fire-tube boiler)
دیگ لوله آبی
همگام با توسعه صنعت در قرن گذشته، استفاده از دیگهای بخار با فشار بالا ضرورت پیدا کرد و بنا به دلایلی، گاهی نیز انفجارهای مصیبت باری به همراه داشته است. آن روزها دیگهای بخار شامل ظروف تحت فشار با قطرهای زیادی بود که تحت فشار داخلی، دچار تنشهای انبساطی در دیوارههای این ظروف میگردید. مقدار این تنش به نام تنش حلقهای معروف است. بهترین راه برای جلوگیری از بروز این مشکل کاهش قطر ظرف تحت فشار است که این امر اساس کار دیگهای لوله– آبی است. در این دیگها آب، درون لولهها جاری است و گازهای داغ در سطح خارجی لولهها جریان دارند. دیگهای لوله آبی متشکل از ظروفی به نام درام هستند که توسط لوله به یکدیگر متصل شدهاند. آب در درون لولهها گردش کرده و گازهای داغ از اطراف لولهها عبور میکنند. مهمترین مزیت دیگهای لوله آبی آزادی در افزایش ظرفیت ساخت آنهاست. دیگهای لوله آبی میتوانند تا ظرفیت نیم تن در ثانیه بخار با فشار ۱۶۰ اتمسفر و دمای۵۵۰ درجه سانتیگراد تولید کنند. البته دیگهای لوله آبی به صورت پکیج و در ابعاد کوچکتر نیز ساخته میشوند که در صنایع نفت و پتروشیمی کاربرد فراوان دارند.
دیگ لوله دودی
این نوع دیگهای بخار معمولاً، شامل بدنه اصلی، صفحه – لولههای جلو و عقب، کوره و اطاقک برگشت میباشد که پس از مونتاژ و جوشکاری ابتدا کامل مورد آزمایشهای غیر مخرب (پرتونگاری، اولتراسونیک، مایع نافذ و…) قرار گرفته و سپس عملیات تنشگیری آنها در کوره مخصوص انجام میگیرد.
دستهبندی بویلرها
بویلرها بر حسب تعداد مسیری که گازهای ناشی از احتراق طی میکند تا وارد دودکش شوند به چند دسته تقسیم میشود.
- تک پاس: نسل اول بویلرهای ذغال سنگ سوز لوکوموتیوهای بخار از این نوع بودهاند که در آنها گازهای ناشی از احتراق مسیر دیگ را یک بار طی میکند و بعد وارد دودکش میشود. این نوع از بویلرها دیگر ساخته نمیشوند.
- دو پاس: (برای تولید آبگرم) گازهای ناشی از احتراق مسیر دیگ را دو بار طی میکند و بعد وارد دودکش میشود.
- کوره برگشتی: گازهای ناشی از احتراق مسیر کوره را دوبار طی میکند و سپسس به پاس لولهها منتقل شده و به سمت دودکش حرکت میکند. راندمان بویلرهای کوره برگشتی از بویلرهای دو پاس بیشتر است.
- سه پاس: (برای تولید آبگرم و بخار) گازهای ناشی از احتراق مسیر دیگ را سه بار طی میکند و بعد وارد دودکش میشود.
- چهار پاس: دیگهای ۴ پاس صرفاً برای تولید بخار در تناژ بالا تولید میشود. گازهای ناشی از احتراق مسیر دیگ را چهار بار طی میکند و بعد وارد دودکش میشود.